New Story From Me

Semalam sy di UM utk satu mesyuarat, jam 4ptg sy keluar dr UM ke Subang, mujur ada seorang Prof dari UMK sudi hntr saya ke Subang. Dlm kereta tgk2 flight delay... aduss.. Sampai di Subang, tiba2 saya dpt satu Whatsapp message dari seorg kawan pensyarah yg mnjadi ketua juri pertandingan inovasi yg sy pengerusikan last week. Whatsapp marah2 itu buat saya pening sbb saya tak tahu hujung pangkal. Beliau marahkan staf sy yg buat something yg dia rasa tak patut, dan menyusahkan dia. Dia sertakan email staf sy dlm whatsapp tu. Bila sy baca email tu mcm sy rasa,. Eh.. apa salah staf saya.. bg saya apa yg staf saya buat tu ok.. lg memudahkan dia. Walaupun saya sbnrnya tgh sgt letih tp saya cuba cakap elok2 dan bg justifikasi.. Mmg teruk dia marahkan saya. Saya tarik nafas pjg2 dan Whatsapp ke group centre saya dan tnya sbnrnya apa berlaku. Masing2 pun pening. Apa yg sy boleh ckp masa tu kpd ketua juri tu.. nanti saya siasat.. sebab sy di KL tak pasti apa berlaku di ofis, walaupun staf saya dah respon dan saya rasa xde masalah dgn staf saya. Tak lama lepas tu tiba2 masuk Whatsapp lain dari org yg sama.. minta maaf dia salah faham email staf saya dan staf saya buat benda yg betul. Dia yg salah faham. Saya reply dgn baik dan cakap.. it’s ok, nanti saya ajar staf saya how to write proper email yg tepat. Walaupun saya sebenarnya patut marah sebab tetiba kena marah tp saya just apologised atas kesilapan staf saya tulis email.. huhu.. then the matter was off.. Sebenarnya perkara macam ni sangat bahaya. Kalau ikut penat saya dan stress flighy delay sampai 2 jam, saya boleh bergaduh dgn dia. Mujur Allah beri jalan utk bertenang dan cool down. Cuma kdg2 bila kita penat dan stress out dan tak dapat nak release the stress, the matter would become worse. Contoh, a few months back saya sgt letih then diminta buat sesuatu tp saya buat sebab consider org lain tetapi tgk2 sbnrnya ada org lain yg boleh buat perkara tu dan sepatutnya boleh considerate dgn situasi kami. Sampai sekarang ia makan dalam dan saya dpt tgk true colours org itu. Whatever it is.. we live bukan utk diri kita semata2.. but kita hidup dgn org lain. When you did not consider other people’s feelings and problems.. you might lost friends and people who are able to help you when you are in need. So belajarlah utk tidak terlalu pentingkan diri sendiri 🙄🙄 #blogSemalam sy di UM utk satu mesyuarat, jam 4ptg sy keluar dr UM ke Subang, mujur ada seorang Prof dari UMK sudi hntr saya ke Subang. Dlm kereta tgk2 flight delay... aduss.. Sampai di Subang, tiba2 saya dpt satu Whatsapp message dari seorg kawan pensyarah yg mnjadi ketua juri pertandingan inovasi yg sy pengerusikan last week. Whatsapp marah2 itu buat saya pening sbb saya tak tahu hujung pangkal. Beliau marahkan staf sy yg buat something yg dia rasa tak patut, dan menyusahkan dia. Dia sertakan email staf sy dlm whatsapp tu. Bila sy baca email tu mcm sy rasa,. Eh.. apa salah staf saya.. bg saya apa yg staf saya buat tu ok.. lg memudahkan dia. Walaupun saya sbnrnya tgh sgt letih tp saya cuba cakap elok2 dan bg justifikasi.. Mmg teruk dia marahkan saya. Saya tarik nafas pjg2 dan Whatsapp ke group centre saya dan tnya sbnrnya apa berlaku. Masing2 pun pening. Apa yg sy boleh ckp masa tu kpd ketua juri tu.. nanti saya siasat.. sebab sy di KL tak pasti apa berlaku di ofis, walaupun staf saya dah respon dan saya rasa xde masalah dgn staf saya. Tak lama lepas tu tiba2 masuk Whatsapp lain dari org yg sama.. minta maaf dia salah faham email staf saya dan staf saya buat benda yg betul. Dia yg salah faham. Saya reply dgn baik dan cakap.. it’s ok, nanti saya ajar staf saya how to write proper email yg tepat. Walaupun saya sebenarnya patut marah sebab tetiba kena marah tp saya just apologised atas kesilapan staf saya tulis email.. huhu.. then the matter was off.. Sebenarnya perkara macam ni sangat bahaya. Kalau ikut penat saya dan stress flighy delay sampai 2 jam, saya boleh bergaduh dgn dia. Mujur Allah beri jalan utk bertenang dan cool down. Cuma kdg2 bila kita penat dan stress out dan tak dapat nak release the stress, the matter would become worse. Contoh, a few months back saya sgt letih then diminta buat sesuatu tp saya buat sebab consider org lain tetapi tgk2 sbnrnya ada org lain yg boleh buat perkara tu dan sepatutnya boleh considerate dgn situasi kami. Sampai sekarang ia makan dalam dan saya dpt tgk true colours org itu. Whatever it is.. we live bukan utk diri kita semata2.. but kita hidup dgn org lain. When you did not consider other people’s feelings and problems.. you might lost friends and people who are able to help you when you are in need. So belajarlah utk tidak terlalu pentingkan diri sendiri 🙄🙄